شماری از ویروس‌ها با اثرات مخرب مشابه بیماری ام ‌اس شناخته شده‌اند. برخی از دانشمندان معتقدند که عفونت ‌ها ممکن است سیستم ایمنی بدن را به سمت حمله به سلول‌ های عصبی سوق دهد. این موضوع دانشمندان را در تنگنا قرار داده است تا نتوانند پاسخی قطعی برای سوال علت به وجود امدن بیماری ام اس چیست؟ ارائه دهند. در حقیقت، آنچه آن ها گمان می‌ کنند این است که در سیستم ایمنی شما، ویروس یا باکتری های یک عفونت، مانند یک سلول های عصبی به نظر می‌ آیند.

سیستم ایمنی برای مبارزه با این ویروس، سلول‌ های تخصصی به نام سلول‌ های تی کشنده تولید می‌ کند. این سلول‌ ها پس از آن که عفونت از بین رفت، در بدن شما باقی می‌ مانند و در زمان مواجه با سلول های عصبی، آن ها را هم عامل بیگانه تصور و مورد حمله قرار می دهند. در این زمان است که ام اس آغاز می شود. یکی از ویروس های معروف که عاملی برای ایجاد ام اس است و درمان ام اس را هم با مشکل رو به رو می سازد، «اپشتین بار» است.

همان گونه که می دانید ام اس یک اختلال نورواتوایمیون است که در آن سلول های بافت CNS مورد تهاجم قرار می گیرند. بسیاری از بیماران با شنیدن این موضوع برایشان این سوال پیش می آید که ایا بیماری ام اس کشنده است؟

اگرچه ام اس اختلال زیادی را برای فرد به همراه دارد و می تواند توانایی های زیادی را از بیمار سلب کند؛ اما به هیچ وجه به عنوان یک بیماری کشنده شناسایی نشده است. تحقیقات زیادی برای بررسی میزان آسیب های ام اس و درصد کشندگی آن انجام شده است؛ اما نتایج همگی آن ها حاکی از آن است که بیماری ام اس یک بیماری محدود کننده بوده و به هیچ وجه باعث مرگ نمی شود.

منظور از محدودکننده بودن این نیست که فرد به طور کامل فلج می شود، بلکه منظور این است که برخی از حرکت ها برای او سخت می شود. اخیرا یک مقاله جالب در بریتانیا منتشر که عنوان آن « درمان ام اس یا مرگ بود». این مقاله بیماران را بسیار مضطرب ساخت؛ اما حقیقت چیز دیگری بود.

خلاصه این مقاله به شرح زیر است. «شاید تصور عامه این باشد که بیماری ام اس کشنده است؛ اما این بیماری به هیچ وجه کشنده نیست و تنها دلیلی که می توان برای کشنده بودن آن بیان کرد این است که فرد با اختلالات حرکتی ایجاد شده به بیرون از منزل برود و سانحه ای برای او روی دهد.»

بیماری ام اس اصلا یک بیماری کشنده نیست و حتی درمان ام اس امروزه به شکل های مختلف با اثربخشی بالا در حال انجام است. این جمله جواب سوال ایا بیماری ام اس کشنده است؟ را به طور کامل می دهد اما یک ابهام مطرح می شود و آن، این است که اگر بیماری کشنده نیست، چه عواقبی برای بیماران وجود دارد؟ بیماران ام اس بسته به نوع بیماری، درجات مختلفی از ناتوانی های عصبی را تجربه می کنند که به شرح برخی از آن ها طبق نشریه معروف مدیکال ساینس با نام آیا بیماری ام اس کشنده است؟ می پردازیم.

• درگیری عصب بینایی یا عصب ابتیک

نوریت اپتیک، شایع ترین نوع درگیری مسیر بینایی است که با کاهش دید یک طرفه حاد و یا تحت حاد بروز کرده و همراه با درد چشم است. معمولا 65 درصد بیماران درگیری عصب اوکلوموتور را تجربه می کنند که نتیجه آن کاهش کنترل حرکت کره چشم است. در مقاله ایا بیماری ام اس کشنده است؟ به این موضوع هم اشاره می شود که اگر نوریت اپتیک، سر عصب را گرفتار کند، در افتالموسکوپی التهاب دیسک اپتیک دیده خواهد شد. درمان این اختلال وابسته به درمان ام اس است.

• پدیده اتوف و درمان ام اس

اتوف برای اغلب مردم ناشناخته است؛ اما تحلیل آن می شود "کاهش حد بینایی به دنبال افزایش دمای بدن". این افزایش دما می تواند به دنبال ورزش، تب و یا استحمام ایجاد شود. مقاله ایا بیماری ام اس کشنده است؟ که توسط مدیکال ساینس منتشر شد همچنین به این موضوع هم اشاره دارد که افزایش دمای بدن در پدیده اتوف می تواند سبب افزایش و یا برگشت موقتی سایر علائم بیماری نیز گردد و درمان ام اس را با مشکلاتی همراه سازد.

• اختلال در عملکرد مثانه، روده و قوای جنسی

شایع ترین شکایت ادراری در بیماری ام اس این است که به علت عدم مهار انقباض عضلات جدار مثانه، فرد توانایی کنترل ادرار را ندارد. به این حالت اسپاستیستی مثانه گفته می شود. برای اولین طی یک بررسی دقیق، مقاله ایا بیماری ام اس کشنده است؟ بیان کرد که در بحث ام اس، یبوست شایع تر از اسهال است. تقریبا 51 درصد مبتلایان به ام اس در سیر بیماری خود دچار ناتوانی جنسی می شوند. این موضوع در آقایان شایع تر است. زمانی می توان این اختلالات را درمان کرد که درمان ام اس صورت گرفته باشد.

• اختلال در مسیرهای حسی

این اختلال شامل ضایعات مسیر اسپاینوتالامیک، ستون خلفی اسپاینال کورد یا نخاع و محل ورود ریشه های خلفی به اسپاینال است. شکایات حسی معمولا به صورت بی حسی، احساس سوزن سوزن شدن، سنگینی، خارش یا احساس تورم اندام بیان می شود.

زمانی که در سال 2009 مقاله ایا بیماری ام اس کشنده است؟ منتشر شد، اطلاعات کامل تری در مورد این اختلال در اخیتار پزشکان برای درمان ام اس گذاشت. در معاینات، این اختلال خود را معمولا به شکل کاهش حس ارتعاش و موقعیت، کاهش حس درد و حرارت در دیستال هر چهار اندام و همچنین نواحی جداگانه کاهش حس در روی تنه نشان می دهد.

زمانی یک فرد علائم ام اس در جوانان را مطالعه می کند، این سوال برایش ایجاد می شود که آیا ام اس با درد خاصی همراه است و اگر درد هست، تا چه حد آزاردهنده خواهد بود؟ حدود دو سوم افراد مبتلا به این بیماری، درد را به عنوان علامتی از بیماری خود گزارش می کنند. شایع ترین نوع درد در افراد مبتلا شامل :

سردرد
درد پشت
درد اندام
اسپاسم عضلانی است.
متاسفانه بدترین قسمت قضیه در مورد دردهای ناشی از ام اس این است که درد ناشی از اعصاب است و داروهای ضد درد اثر کمی دارند یا هیچ تاثیری ندارند. با این حال، داروهای دیگر درمان ام اس ممکن است مؤثر باشند. علائم لرمیت گاهی اوقات توسط بیماران تجربه می شود. این علامت یک نوع شوک الکتریکی تند است که در پشت و یا اندام ها رخ می دهد و یا وقتی که سر به سمت جلو خم می شود، بالا و پایین می رود.

خوشبختانه در ام اس خفیف، فرد هنوز دوره خوش خیمی را طی می کند و ساده ترین روش هایی که برای درمان ام اس خفیف وجود دارند، پاسخ مناسبی در او ایجاد می کنند. در این مرحله از بیماری ام اس، پزشک برای کاهش مقابله بیمار با داروهای شیمیایی، او را به سمت استفاده از داروهای طبیعی و طب سنتی هدایت می کند. درمان ام اس خفیف در طب سنتی در صورت همکاری بیمار، بسیار سریع پیش می رود و حتی در مواردی، فرد در فاصله کمتر از چندماه به بهبودی کامل رسیده است. یکی از پربحث ترین داروهای طب سنتی برای درمان ام اس خفیف، قهوه است. البته عسل هم در کنار قهوه می تواند اثربخشی آن را چندین برابر کند. قهوه با ترکیبات خاص خود به سامان دهی سلول می پردازد و اثر مخرب سلول های ایمنی بر غلاف میلین را کاهش می دهد. اگر از ام اس رنج می برید حتما قهوه را برای درمان امتحان کنید.

آنچه که در مورد درمان ام اس نسبت به سایر بیماری ها اهمیت دارد، این است که شما بدانید آیا این بیماری را دارید و یا این بیماری با چه سرعتی در بدن شما در حال پیشرفت است. بعد از پی بردن به بیماری و شدت آن و پس از اطلاع از خفیف بودن، می توان این سوال را از پزشک پرسید که درمان ام اس خفیف چیست و چه راهی از همه بهتر جواب می دهد. با تمام این تفاسیر، به خوبی به این موضوع پی می بریم که تشخیص، مهم ترین و اساسی ترین قدم در درمان ام اس است. راه های تشخیصی زیادی وجود دارند که به طور مطلق و یا نسبی به شما می گویند ام اس دارید و یا خیر؛ اما انتخاب هریک از آن ها، با توجه به علائم، توسط پزشک معالجتان صورت می گیرد. توجه داشته باشید که در درمان این بیماری آنچه که از همه بیشتر اهمیت دارد، توجه شما به دستورهای پزشک است. برخی از مردم تنها به تصورات خود توجه می کنند و به جای پیش رفتن با دستورات پزشک، دائما پزشک خود را تغییر می دهند و از او می پرسند درمان ام اس خفیف چیست و بعد از کسب اطلاعات ناقص، شروع به خوددرمانی می کنند و در نهایت نتیجه ای نمی گیرند.